Vissersvrouwen gekleed in traditionele donkere kostuums, lopen ingetogen rond, tussen het publiek.
Hun houding straalt droefenis uit. Waar zijn hun mannen, zonen? Op zee?
Komen zij terug? Ze turen in de verte.
Op een zakdoek, die een van de vrouwen aan iemand van het publiek laat lezen, staat een drank geschreven... de vissersvrouw tilt vervolgens haar rokken op. Haar klompen, kousen en degelijk witte onderbroek worden zichtbaar. Zij zal tot ieders verbazing het drankje 'plassen' in een glas, via een onzichtbaar slangensysteem.
In het kielzog van de vrouwen loopt de visser. Hij draagt een zwarte broek en een rood gestreept vissershemd.
In zijn enorme buik blijkt een kastje met wanden van delftsblauwe tegels te zitten. Hierin staat een schaal met verse haring en uitjes, die hij het publiek aanbiedt.
Komen zij terug? Ze turen in de verte.
Op een zakdoek, die een van de vrouwen aan iemand van het publiek laat lezen, staat een drank geschreven... de vissersvrouw tilt vervolgens haar rokken op. Haar klompen, kousen en degelijk witte onderbroek worden zichtbaar. Zij zal tot ieders verbazing het drankje 'plassen' in een glas, via een onzichtbaar slangensysteem.
In het kielzog van de vrouwen loopt de visser. Hij draagt een zwarte broek en een rood gestreept vissershemd.
In zijn enorme buik blijkt een kastje met wanden van delftsblauwe tegels te zitten. Hierin staat een schaal met verse haring en uitjes, die hij het publiek aanbiedt.
